- سنگ بر قندیل زدن (گُ دَ)
کنایه از تاریک کردن و مکدر ساختن. (برهان). منغص و مکدر ساختن عیش کسی. (فرهنگ رشیدی) :
ساقیا منگر بدان کاین می همی از بددلی
سنگ بر قندیل عقل بددل رعنا زدند.
سنایی (دیوان چ مصفا ص 95).
نیست سنگم بنزد کس که مرا
سنگها زد زمانه برقندیل.
اوحدالدین انوری.
، کنایه از توبه کردن از شراب خوردن. (آنندراج)
ساقیا منگر بدان کاین می همی از بددلی
سنگ بر قندیل عقل بددل رعنا زدند.
سنایی (دیوان چ مصفا ص 95).
نیست سنگم بنزد کس که مرا
سنگها زد زمانه برقندیل.
اوحدالدین انوری.
، کنایه از توبه کردن از شراب خوردن. (آنندراج)